Νο σμόκινγκ, "πλιζ".

Πριν λίγο καιρό είχα γράψει (εδώ) για μια διάσταση της απαγόρευσης του καπνίσματος: τον ολοκληρωτικό της χαρακτήρα.

Υπάρχει βέβαια ακόμα μια, εξίσου σημαντική: ο ταξικός της χαρακτήρας.
Εξηγούμαι: η αναπαραγωγή των προλετάριων έχει ένα κόστος. Αυτό το κόστος έχει αποσπασθεί από το κεφάλαιο μέσω του κράτους πρόνοιας (σύστημα υγείας, παιδείας κλπ) και το έχει επωμιστεί μετά τις αφόρητες πιέσεις των εργατικών κινημάτων.
Η απαγόρευση του καπνίσματος θα ακολουθηθεί μετά από αυτό: η προλεταριακή αναπαραγωγή πρέπει να περάσει στα ίδια χέρια των προλετάριων. "Αν καπνίζεις εσύ φταις που αρρωσταίνεις, άρα δεν σε νοσηλεύουμε με δικά μας έξοδα (δημόσια), κάν' το μόνος σου, με δικά σου έξοδα"...
Αυτή η αποδέσμευση του κεφαλαίου και η μείωση του κόστους για την αναπαραγωγή του προλεταριάτου έχει ένα όνομα: ταξική επίθεση. Και η απαγόρευση έχει ένα άλλο: ιδεολογική προετοιμασία.
Δείτε τι γίνεται στον κλάδο της υγείας... αυτή η εσκεμμένη απαξίωση δεν είναι μόνο να ενδυναμώσει τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Είναι και να μειώσει το κόστος της προλεταριακής αναπαραγωγής.