Προβληματικές βρίσκουν τις αναλύσεις για τα κοινωνικά αίτια της αναταραχής στην Ελλάδα δύο Έλληνες πολιτικοί επιστήμονες του εξωτερικού, ο Δ. Παπαδημητρίου και ο Σ. Καλύβας.
...και ως εκ τούτου προβαίνουν σε δικές τους αναλύσεις. Τι μας λένε αυτές οι αναλύσεις;
Παπαδημητρίου: η αυθαιρεσία των δύο αστυνομικών στα Εξάρχεια δεν διαφέρει και τόσο πολύ από τις χιλιάδες αυθαιρεσίες που βλέπει κανείς σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες (παρόλο που τα αποτελέσματα της αυθαιρεσίας αυτής ήταν πολύ πιο δραματικά και δημόσια).
... και λίγο παρακάτω: Όπως και θεωρώ αυτονόητο πως όλοι πρέπει να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των νόμων, όταν αυτοί παραβιάζονται.
Αν διάβαζε καλύτερα τα γεγονότα, τα συνθήματα, τα κείμενα και αν σεβόταν κατά το ελάχιστο τους ανθρώπους που συμμετείχαν και θα συμμετέχουν στις κοινωνικές διαδηλώσεις, αν τους έβλεπε έναν-έναν και όχι σαν μια μειοψηφική μάζα, θα διέκρινε μεταξύ άλλων και αυτό που απαιτεί ο ίδιος :όλοι πρέπει να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των νόμων, όταν αυτοί παραβιάζονται. Ο φόνος του 15χρονου υπό άλλες συνθήκες θα ήταν βέβαιο ότι θα αντιμετωπιζόταν όπως έχουν αντιμετωπιστεί όλα τα εγκλήματα και οι αυθαιρεσίες σε αυτόν τον τόπο. Η ατιμωρησία λοιπόν φέρνει επιπλέον αυθαιρεσία, φέρνει επιπλέον έγκλημα. Κάπου έπρεπε να σταματήσει αυτό. Κάποτε έπρεπε να τεθεί στα σοβαρά το ζήτημα αυτό. Και ειδικά όταν η αυθαιρεσία έβαλε πόδι στο χώρο της ζωής (ο ξεσηκωμός ήταν άθροισμα μνήμης και όχι μόνο για το συγκεκριμένο γεγονός) τότε καλώς που άναψε φωτιά ο κόσμος. Τέτοιες πρόβες για τα ανακλαστικά της κοινωνίας, έπρεπε να γνωρίζουν ότι έχουν ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.
Καλύβας: Τα γεγονότα αυτά τα έχουμε ξαναζήσει πολλές φορές στο παρελθόν: το ΄79, το ΄85 ή το διάστημα 1991-92 είναι απλώς οι κορυφώσεις ενός θεάματος που παράγεται σχεδόν κάθε χρόνο με τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων. Ίδια ταινία αλλά διαφορετική αφορμή και ένταση.
Δεν ξέρω ποιος και τι έχει ζήσει στα προηγούμενα χρόνια, ξέρω σίγουρα όμως πώς ξεχωρίζει κάποιος που τα έχει ζήσει από αυτόν που να τα έχει δει. Τα έχει δει εννοώ στην τηλεόραση, σε φυλλάδες κλπ. Ένα είναι βέβαιο, ο εικονολήπτης και ο εικονοπαρουσιαστής έχουν αμετάβλητη θέση όλα τα χρόνια, όπως και οι θεατές έχουν αμετάβλητη θέση τόσα χρόνια. Δεν είναι περίεργο λοιπόν πως η οπτική γωνία του καθένα προδίδει και τον τρόπο που σκέφτεται και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα γεγονότα.
Καθηγητής πολιτικής επιστήμης ο Καλύβας και λέει: Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, δεν είναι η αστυνομική καταστολή (δεν υπάρχει αστυνόμευση χωρίς καταστολή ούτε κράτος δικαίου δίχως αστυνόμευση)...
Μπορεί να μας εξηγήσει λίγο παραπάνω το τελευταίο αυτό που το έχει στην παρένθεση; (υπηρετώντας την ροή του λόγου, ή ως αυτονόητο;) ...(δεν υπάρχει αστυνόμευση χωρίς καταστολή ούτε κράτος δικαίου δίχως αστυνόμευση)... Έχει κατανοήσει για το τι πραγματεύονται αυτές τις μέρες οι κοινωνιές διαδηλώσεις ο κύριος πολιτικός επιστήμονας; Έχει κατανοήσει ότι όλες αυτές τις μέρες το μεγάλο θέμα είναι γύρω από αυτό το αυτονόητο; Έχει το λογικό σθένος να σκεφτεί ότι αυτό προσπαθείται να αμφισβητηθεί;
Το ζήτημα της αστυνομίας αντικατοπτρίζει κατά κάποια έννοια την ηθικοπολιτική βάση του κράτους και κατεπέκταση του πολιτικού συστήματος . Το χάσμα μεταξύ κοινωνίας και κράτους είναι κατανοητό. Οι μηχανισμοί παροχής εποπτείας (ΜΜΕ) είναι και αυτό νομίζω κατανοητό ότι αβαντάρουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Είναι γενικά κατανοητό ότι το μοντέλο του "κράτους δικαίου" ως κοινωνικός διαχειριστής και το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς ως διαχειριστής αγαθών περνούν μια βαθιά κρίση. Με άλλα λόγια ό,τι θεωρεί ο Καλύβας αυτονόητο θα πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση.
Ποιο κάτω: Και δεύτερον, «τι πιο σχιζοφρενικό από μια κινητοποίηση που ξεκινώντας ως αντίδραση στην κρατική αστυνόμευση από κύκλους αντιεξουσιαστών καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια σε συλλαλητήρια που απαιτούν περισσότερη κρατική παρέμβαση στην παιδεία, την οικονομία ή αλλού; Επιθυμούμε δικαιώματα, δίχως όμως τις υποχρεώσεις που αναλογούν.
Θα μας πει τον μαθηματικό τύπο; Ή είναι τριπλό ολοκλήρωμα μιγαδικών αριθμών και θα μπερδευτούμε; Ποιοι επιθυμούμε δικαιώματα δίχως υποχρεώσεις; Έχει ιδέα ο Καλύβας από εργατική τάξη; Ή έχει στο νου του απλώς την δημοσιουπαλληλική τάξη της Ελλάδας; (Που ακόμα και σε αυτή μεγάλο μέρος των εργαζομένων έχουν πιο πολλές υποχρεώσεις από ότι δικαιώματα).
Δεν πρέπει να ξαφνιαστούμε λέει...όταν αυτοί θα δυσκολευτούν να βρουν δουλειά αργότερα, με μόνη εξαίρεση το Δημόσιο, όπου θα έχουν απεριόριστη δυνατότητα να αναπαράγουν τις συμπεριφορές τους, πάντοτε με τη χρηματοδότηση και εις βάρος της κοινωνίας.
Δικαιολογείτε η άποψη αυτή με το ότι ο Καλύβας ζει στα ξένα; Ή μήπως είναι απλώς μια άποψη που έχει ως γνώμονα την "κριτική σε αόριστο πλάνο"; Η Ελλάδα απλώς δεν παρέχει θέσεις εργασίας ίδιας εξειδίκευσης την οποία παράγουν τα πανεπηστήμια. Τουτέστιν υπάρχει χάσμα μεταξύ αγοράς και πανεπηστημίου (θεωρώ όμως, τα πανεπηστήμια θα πρέπει να είναι αποδεσμευμένα από την αγορά). Πέρα από αυτό, η ελληνική αγορά, η πλειοψηφία των επιχειρήσεών της δηλαδή, πρώτα από όλα παρέχουν άθλιες εργασιακές συνθήκες και είναι κρατικοδίαιτες. Το αποτέλεσμα είναι η απαξίωση της εργασίας από τους ίδιους που την δημιουργούν. Ελπίζω, εκτός των αφεντικών, να μην υπάρχει άνθρωπος να θεωρεί ότι κάπιος πρέπει να εργάζετε σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Αν το κάνει, είναι παπαγαλάκι των αφεντικών.
Ας μας πει ο Καλύβας όμως, πόσοι από τους νέους έχουν βρει μια κάποια θέση στο δημόσιο; Ή ας μας πει πόσοι από αυτούς που διαμαρτύρωνται στους δρόμους, θεωρεί ότι έχουν ως όνειρο τον δημόσιο τομέα.
Το κερασάκι της τούρτας: Αν δεν απαλλαγούμε από αυτή την κουλτούρα, δεν θα καταφέρουμε να προχωρήσουμε.
Απογοήτευση. Αυτό μόνο; Μα αυτό είναι η αντι-κουλτούρα που επιζητούν αυτοί που παράγουν εικόνες της κουλτούρας που παραθέτει ο Καλύβας. Μία πάλι έγκυρη πολιτική ανάλυση, ειδικών ανθρώπων δηλαδή που λέει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που πρέπει να ειπωθεί: όλα σε αυτόν τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα θα πρέπει να αμφισβητηθούν από τα θεμέλιά τους. Ούτως η άλλως το πρόβημα είναι θεμελιώδες, δηλαδή στο χτήσιμο κάτι κάναμε λάθος εκεί στη βάση, στα θεμέλια.
Είναι απογοητευτικό να διαβάζει κάποιος από τους ανθρώπους, που υποτίθεται αποτελούν την διανόηση και την "ελπίδα" να βγει ο κόσμος από τον βούρκο στον οποίο βρίσκεται, αναλύσεις (λέμε τώρα) εγκλωβισμένες στην αυταρέσκεια της κριτικής δίχως απώτερο σκοπό και στόχο. Άρα και οι δύο παραπάνω κύριοι συμπεριέχονται στον τίτλο: Προβηματικές είναι οι αναλύσεις για τα κοινωνικά αίτια της αναταραχής στην Ελλάδα...
