Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

http://et---al.blogspot.com/

Παρόλο που τα πράγματα (τα κοινωνικά) τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς και οι αλλαγές που επιβάλλονται έχουν τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές μας, θα κάνω μία μικρή παρένθεση στον πολιτικο-κοινωνικό σχολιασμό, και θα αναφερθώ "ολίγον τι" στην τέχνη.

Αφορμή για αυτό το ποστ είναι ένα καινούριο blog στο οποίο παρέχονται προς άκουσμα μουσικές συντιθέμενες από μένα (και για μένα). Οι μουσικές αυτές αποτελούν κατά κάποια έννοια την 3η μουσική μου περίοδο. Η 1η, καλύπτει τα χρόνια 1996-2000 κατά την οποία ηχογραφούσα κάποια τραγουδάκια με μια τετρακάναλη κονσολίτσα. Τραγουδάκια με κατά το πλείστον εφηβικό χαρακτήρα. Η 2η περίοδος καλύπτει τα χρόνια 2000-2008. Οι ηχογραφήσεις τότε γινόταν με κασετοφωνάκια, κονσολίτσες μέχρι και home-studio. Μέσα σε αυτά τα χρόνια οι συνθέσεις ανέρχονται σε εκατοντάδες τραγούδια με ποικίλο θεματολόγιο. Ειδικά προς την τελευταία φάση, η αναφορά σε κοινωνικά ζητήματα είναι έντονη.

Από την αρχή κιόλας, θεωρούσα την ηχογράφηση τραγουδιών ως ένα "μουσικό ημερολόγιο" της ζωής μου. Στα τραγούδια θα έμεναν ανεξίτηλα τα ζητήματα που με βασάνιζαν-προβλημάτιζαν ή με χαροποιούσαν στην κάθε φάση. Οπότε από αυτή την οπτική γωνία ποτέ δεν είχα την ανάγκη να εκθέσω τις μουσικές μου και τα τραγούδια μου και να τις βγάλω προς τα έξω, παρά μόνο σε πολύ (κυριολεκτικά πολύ) κοντινά πρόσωπα. Μου αρκούσε που κατέφευγα όποτε ήθελα για να νοσταλγήσω-επανεκτιμήσω το παρελθόν μου. Κατά βάση δεν έχει αλλάξει η προσέγγιση αυτή. Τα ανεβάζω στο blog και τα αφήνω σαν μπουκάλια στον ωκεανό, παρόλο τον κίνδυνο που διατρέχουν να καταλήξουν σε ανεπιθύμητες στεριές κανιβαλικών εθίμων, όχι από κάποια ανάγκη, αλλά από επιλογή.

Ο Λ. Μάμφορντ λέει ότι "η τέχνη είναι... ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος ανατακτοποιεί, αναστοχάζεται και αναπαριστά τις εμπειρίες του στον εαυτό του...". Για μένα η τέχνη, πέρα από αυτά, είναι επίσης και ένας τρόπος να σκηνοθετείς και να βιώνεις συμβολικά, πράγματα και καταστάσεις που είτε δεν μπορούν είτε δεν υπάρχει η δυνατότητα να βιωθούν στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, η συμβολική βίωση του θανάτου, κατά την γνώμη μου, μόνο μέσα από την τέχνη είναι εφικτή και αν βιωθεί κάτι τέτοιο τότε είναι τέχνη. Και όταν εννοώ τέχνη, δεν εννοώ κατανάγκην κιθάρες, καμβάδες, σκηνές ή πένες. Η τέχνη, η οποία πηγάζει από τον καθένα, είναι μια "λειτουργία" του ανθρώπου ως συμβολικού όντος, που βαδίζει πάνω και μέσα σε αυτά τα (νοητικά και συναισθηματικά) σύμβολα (χωρίς να ξεχνάμε όμως και τις άπειρες πραγματικότητες, όπως η φωτιά που καίει, το σίδερο που τσακίζει ή το φιλί που δροσίζει) κατά την οποία το σύμβολο περνάει στην εμπειρία και η εμπειρία στο σύμβολο. Η τέχνη είναι μια φυγόκεντρος και ταυτόχρονα μια κεντρομόλος λειτουργία. Είναι μια λειτουργία διεύρυνσης των ορίων του ανθρώπου, είτε προς τα μέσα, είτε προς τα έξω. Είναι μια λειτουργία κατά την οποία πραγματικό και συμβολικό, βιωμένο και φαντασμένο αλληλοπλέκονται εμπλουτίζοντας (ή και το αντίθετο, ανάλογα την οπτική γωνία) το ένα το άλλο. Και φυσικά μπορεί να είναι και ένα επικοινωνιακό μέσο: να επικοινωνείς στους άλλους τον ψυχο-κοινωνικό σου κόσμο.

Να πω και δύο λόγια για το (ας το πω) project. Συνήθως οι μουσικοί δίσκοι υπογράφονται από το όνομα του συγκροτήματος και από το όνομα του δίσκου (ως album). Ακολουθώντας και εγώ αυτό το μοτίβο, υπογράφω με όνομα συγκροτήματος: et al.. To et al. (et alii) είναι λατινικό και σημαίνει "και άλλοι". Το συναντάμε συνήθως σε επιστημονικές αναφορές πχ Einstein et al., (1935). Στο et al. κρύβονται οι συνεργάτες που συνέβαλλαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο να γίνει αυτή η δημοσίευση. Υπογράφω, λοιπόν, με το όνομα et al. παρόλο που οι συνθέσεις, οι εκτελέσεις και η "παραγωγή" έγιναν από έναν: εμένα. Με το et al. δεν θέλω αποκρύψω το όνομά μου, αλλά θέλω να τονίσω την συμβολή όλων των υπολοίπων (ως κοινωνία πλέον) στην δημιουργία (αυτών των δίσκων). Κανένας δημιουργός δεν είναι μόνος του: η τέχνη είναι μια κοινωνική δημιουργία, μια συλλογική δημιουργία. Τα κατά καιρούς ακούσματα διαφόρων ανθρώπων κατασταλάζουν κάποια στιγμή σε μια "νέα" δημιουργία. Και έτσι "χτίζεται" η ιστορία . Της μουσικής ή όποιας άλλης τέχνης.

Αλλά επειδή δεν θέλω να είμαι καλλιτέχνης, ούτε με την εργασιακή ή επαγγελματική έννοια, ούτε με καμία και επειδή δεν "κάνω τέχνη" για να λάβω κάτι, παρέχω τις δημιουργίες μου για άκουσμα χωρίς κάποια χρηματική χρέωση ή κάποια άλλη υποχρέωση. Το μόνο που ζητάω είναι σε περίπτωση χρήσης να είμαι ενήμερος για τον σκοπό.

Όποιος, λοιπόν, έχει χρόνο και όρεξη, μπορεί να κατεβάσει από το http://et---al.blogspot.com/ όποιον και όσους δίσκους θέλει.

Καλή ακρόαση.

---------------------