Πληθωρισμός και πόλεμος

Υπάρχει πλέον ένα δίλημμα: Αποπληθωρισμός ή Υπερ-πληθωρισμός; Οι αφέντες αυτού του κόσμου εύχονται βασικά το δεύτερο. Το γιατί θα το δούμε στη συνέχεια. Λέω, εύχονται γιατί τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα θέλουν (να το έχουμε κατά νου αυτό).
Ας διερευνήσουμε λίγο τη σημασία του πληθωρισμού. Στην wikipedia αναφέρει: Πληθωρισμός είναι η ποσοστιαία μεταβολή του γενικού επιπέδου των τιμών μιας οικονομίας μέσα σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δηλαδή η μεταβολή των τιμών των αγαθών. Το θέμα όμως είναι τι κάνει και μεταβάλλονται οι τιμές;
Υπάρχουν διάφορες σχολές που προσπαθούν να ερμηνέψουν αυτό το φαινόμενο (;). Η μία σχολή λέει ότι οι τιμές αυξάνονται ή μειώνονται ανάλογα με την προσφορά του χρήματος. Αν κυκλοφορεί πολύ χρήμα δηλαδή στην αγορά τότε οι τιμές αυξάνονται. Αν, αντιθέτως, λείπει από την αγορά χρήμα τότε οι τιμές πέφτουν. Αυτό συμβαίνει επειδή το χρήμα, ως εμπόρευμα , ακολουθεί τον νόμο της ζήτησης-προσφοράς. Όσο η προσφορά του δηλαδή είναι μεγάλη τόσο η αξία του πέφτει. Όταν μια κεντρική τράπεζα κόβει συνέχεια χρήμα και το θέτει σε κυκλοφορία τόσο το χρήμα αξίζει λιγότερο. Με άλλα λόγια όταν κυκλοφορεί περισσότερο χρήμα στην αγορά σε σχέση με τα προϊόντα τότε τα προϊόντα χρειάζονται περισσότερο χρήμα για να αγοραστούν. Η άλλη σχολή λέει ότι ο πληθωρισμός έχει και κοινωνικo-πολιτικά αίτια.
Ο αποπληθωρισμός είναι η αρνητική τάση της μεταβολής των τιμών. Όταν για παράδειγμα ο πληθωρισμός είναι 4% και πέσει στο 2% τότε έχουμε φαινόμενο αποπληθωρισμού. Αυτό βασικά σημαίνει ότι τα προϊόντα απαξιώνονται (με βάση το τρέχον χρήμα) ενώ το χρήμα ως χρήμα παίρνει αξία. Όσοι έχουν χρήμα μπορούν να χαίρονται γιατί υπό συνθήκες αποπληθωρισμού το χρήμα τους θα παίρνει αξία. Τι γίνεται όμως με τα χρέη; Σε συνθήκες αποπληθωρισμού τα χρέη "παίρνουν και αυτά αξία": όσοι έχουν δηλαδή χρέη ας μην χαίρονται γιατί θα είναι πολύ δύσκολα να ξεχρεώσουν. Ο αποπληθωρισμός είναι μια δίνη που οδηγεί το σύστημα προς μια εσωτερική κατάρρευση: οι τιμές πέφτουν, τα περιθώρια κέρδους για τα αφεντικά πέφτουν άρα προβαίνουν προς απολύσεις. Οι απολύσεις αυξάνουν την ανεργία άρα μειώνουν την αγοραστική δύναμη και αυτό οδηγεί περαιτέρω στην μείωση των περιθωρίων κέρδους κ.ο.κ. Αλλά από την στιγμή όμως που το χρήμα παίρνει αξία, τα αφεντικά δεν πρέπει να χαίρονται, εφόσον έχουν μαζεμένο το χρήμα; Ίσως. Αλλά να όμως που το χρήμα μαζεύεται σε σχέση όμως προς μια κλειστότητα όπως είναι η εθνική οικονομία. Και μην ξεχνάμε ότι οι παλιές ισχυρές εθνικές οικονομίες είναι καταχρεωμένες.
Υπερ-πληθωρισμός: καταστάσεις όπου η οικονομία είναι σε ανεξέλεγκτη κατάσταση, οι τιμές ανεβαίνουν σαν τρελές. Με άλλα λόγια: στον υπερπληθωρισμό απαξιώνεται το χρήμα. Όταν απαξιώνεται το χρήμα όμως, τα χρηματικά αποθέματα απαξιώνονται και αυτά. Οι οικονομίες μιας ζωής μπορούν να χαθούν σε διάστημα ορισμένων μηνών. Ο υπερπληθωρισμός είναι μια επίθεση στα αποθέματα και στους μισθούς των εργαζομένων. Σε αντίθεση όμως με τις συνθήκες αποπληθωρισμού, τουλάχιστον κατά τον υπερπληθωρισμό η παραγωγικο-καταναλωτική μηχανή κουτσά στραβά δουλεύει (το οποίο είναι και το ζητούμενο): υπάρχει χρήμα και κινείται. Τα χρέη όμως τι γίνονται κατά τον υπερπληθωρισμό; Τα χρέη, σβήνουν κατά κάποια έννοια, υπό τη σκιά της απαξίωσης του χρήματος. Σου χρωστάω 100; Κόβω χρήμα υπερπληθωρικό και σου τα δίνω. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Περίπου δηλαδή. Γιατί μπορεί με αυτόν τον τρόπο να σβήνει το χρέος, απαξιώνεται ταυτόχρονα όμως και το νόμισμα της εθνικής οικονομίας και άρα αλλάζει και ο διεθνής συσχετισμός ισχύος. Αλλά όπως ξέρουμε, ο συσχετισμός της ισχύος μετράται και με το βάρος της δυναμίτιδας.

Τα νομίσματα γενικά μπαίνουν σε έναν χορό αποσταθεροποίησης. Τα μεγάλα συμφέρονται κρατικοποιούνται δημιουργώντας μισθοφόρους στρατούς (στρατόμπατσους, αστικούς και μη) με χρήμα από φόρους, γίνεται επίθεση για την απαξίωση/υποτίμηση της εργασίας, γίνεται επίθεση στους μισθούς και στα κοινωνικά αποθέματα προλεταριοποιώντας μεγάλες μερίδες των κοινωνιών, γίνεται πόλεμος συνειδήσεων και προπαγάνδας για ηγέτες και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την εύρεση κοινωνικής συναίνεσης για την ταξική και την γενικευμένη επίθεση. Όλα αυτά δεν είναι παρά πόλεμος. Και είναι πόλεμος μεταξύ "εθνών" όπου πολεμάνε τα αφεντικά με την πλάτη των προλετάριων. Και είναι πόλεμος μεταξύ των τάξεων όπου τα αφεντικά επιτίθενται στα κεκτημένα των προλετάριων.
Οι εθνικοί πόλεμοι πάντα ήταν ήττα για τους προλετάριους: δεν ήταν ποτέ δικός τους πόλεμος. Οι προλετάριοι, ιστορικά με τα εργατικά κινήματα, ήταν αυτοί που κουβάλησαν το πρόταγμα μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας. Στην πορεία αυτό το πρόταγμα κάπου παράπεσε. Μήπως ήρθε η ώρα να το ξανασηκώσουμε;

Ωρα της Γης

To ΣΚΑΪ η Καθημερινή και το WWF διοργανώνουν μια κίνηση, προφανώς συμβολική, στις 28 του Μάρτη, όπου καλούνται όλοι να κλείσουν τα φώτα για 1 ολόκληρη ώρα, σαν ένδειξη ευαισθησίας απέναντι στα περιβαλλοντικά προβλήματα. Όπως μας λένε (εδώ) η κίνηση έχει ως στόχο να στείλει μήνυμα προς τους ηγέτες αυτού του κόσμου. Υποθέτω ότι το μήνυμα θα λέει:

Αγαπητοί κύριοι ηγέτες αυτού του κόσμου, σάς παρακαλούμε να μιλήσετε στα αφεντικά αυτού του κόσμου να εκμεταλλευτούν πιο οικολογικά την γη μας.

Με αγάπη οι υποτελείς σας.

Ο συμβολισμός αυτής της κίνησης, που είναι και η κυριολεξία της, έγκειται στο εξής: εμείς σαν καλοί υποτελείς δεν θα σας σταθούμε εμπόδιο στα σχέδιά σας. Προς θεού. Απλώς ζητάμε να μας ακούσετε γιατί μας έχουν πείσει ότι πρέπει να ανησυχούμε για το μέλλον. Η βάρκα μάς είπαν μπάζει νερά και βουλιάζουμε. Χαμπάρι δεν πήραμε, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Εμείς θα κάνουμε αυτό που θα μας λένε: σβήστε σήμερα 1 ώρα τα φώτα, κλείστε αύριο 2 λεπτά το ψυγείο και τα άλλα παρόμοια.
----------
Πέρα από την πλάκα. Ο καπιταλισμός, όπως τον ξέρουμε, είναι ένας ακράτητος μηχανισμός παραγωγής μόλυνσης και ανισότητας. Τα περιβαλλοντικά του όρια, όντως, αποτελούν κάποιο πονοκέφαλο για τα αφεντικά αλλά αυτά ανησυχούν κυρίως για τον μη-ανανεούμενο χαρακτήρα των πόρων. Για την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τον κίνδυνο της υπερθέρμανσης του πλανήτη ελάχιστα έχουν κάνει. Ο ανταγωνισμός στον οποίο βρίσκονται μεταξύ τους δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες ενσωμάτωσης περιβαλλοντικών κοστών... Η ενσωμάτωση αυτών των κοστών θα γίνει μόνο με έναν τρόπο: συντονισμένα. Και θα γίνει όταν θα είναι πλέον αντικειμενική η ανάγκη τους. Η ενεργειακή κρίση που έχει προκύψει έχει δύο συνιστώσες: από την μία τα ορυκτά καύσιμα που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και από την άλλη την ταξική πάλη του πετρελαιακού-προλεταριάτου. Η πίεση που ασκείτε από την πάλη είναι σε τέτοιον βαθμό που η αποφυγή της θα γίνει μόνο αν η παραγωγή της ενέργειας μετασχηματιστεί και αναδιαρθρωθεί. Σε τί; Μα φυσικά σε πράσινη ενέργεια. Αλλά και όχι μόνο. Σε τί άλλο; Σε, λίγο (έως πάρα πολύ), πυρηνική. Η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο. Αλλά μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης το σχέδιο αναβάλετε για αργότερα. Και αναβάλετε γιατί η ενέργεια σαν καπιταλιστικό προϊόν που είναι ακολουθεί τα σχέδια των αφεντικών: δηλαδή την κερδοφορία. Αφού η κατανάλωση οπισθοχωρεί και η γενικότερη καταναλωτική δύναμη μειώνεται γιατί να επενδύσει κανείς σε κάτι που δεν θα έχει κέρδη; Επίσης αναβάλετε γιατί η οικονομική κρίση είναι, πρωτίστως, η κήρυξη πολέμου όλων εναντίων όλων, οπότε ο καθένας πολεμάει με ό,τι δοκιμασμένα όπλα έχει.

Οι φωνές που υποστηρίζουν την πράσινη ανάπτυξη (ανάπτυξη είναι μήπως η καπιταλιστική ανάπτυξη;) προφανώς υποτιμούν, αγνοούν ή αποκρύπτουν το δεύτερο προϊόν της παραγωγής του καπιταλισμού: την ανισότητα. Κοινωνική ανισότητα. Οι φωνές που ακολουθούν τα τσιτάτα των αφεντικών το μόνο που κάνουν είναι να δηλώνουν υποταγή. Τα οικολογικά κοινωνικά κινήματα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο κινήματα ενάντια στον καπιταλισμό. Είτε μαύρος είναι αυτός είτε πράσινος.
Βέβαια για να μην ξεχνιόμαστε. Ο σύγχρονος καπιταλισμός βασίζεται στην κατανάλωση και στον ατομικισμό. Ας αναλογισθεί ο καθένας τις ευθύνες του.

...της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης

Καταγγελία προς τον συνήγορο του πολίτη

της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης

Ελεώνας Θηβών (20-02-09),



Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω.

Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.

Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.

Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:

Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.

Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.

Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.

Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.

Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.

Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.

Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…

Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.

Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…

Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.

Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.



Γκουλιώνη Κατερίνα

Υγεία και Μετανάστες

Η kathimerini.gr (εδώ, εδώ και εδώ) με ύφος Dickens ή Steinbeck ή Hugo μάς περιγράφει την κατάσταση των "αθλίων", δηλαδή την κατάσταση των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Η διαφορά βέβαια με τον Dickens και τους άλλους κλασικούς είναι ότι ενώ αυτοί περιέγραφαν όλα αυτά για να αναδείξουν την τραγικότητα των συνθηκών διαβίωσης των εκτοπισμένων από την βαρβαρότητα του καπιταλισμού ανθρώπων από τις εστίες τους, η kathimerini.gr περιγράφει για να παράξει ρατσισμό.
Θέτει τους μετανάστες ως δημιουργούς δημοσιοϋγειονομικού προβλήματος. Δημιουργούς κατσαρίδων, ποντικιών δυσοσμίας... μάλλον μέρος αυτού του σκηνικού: οι χώροι είναι γεμάτοι κατσαρίδες, ποντίκια, δυσοσμία, μετανάστες και πάσης φύσεως κακά και μολυντικά πράγματα. Από φυσικής αλλά και από αισθητικής απόψεως. Το ιστορικό κέντρο των Αθηναίων έχει λερώσει. Φέρτε την σκούπα να σκουπίσουμε.
Ουδείς ο λόγος για το τί ωθεί τους ανθρώπους αρχικά να μεταναστεύσουν και εν συνεχεία να ζουν σε αυτές τις άθλιες συνθήκες. Κάποιοι θα προλάβουν να σκεφτούν: είναι ο πολιτισμός τους τέτοιος. Ναι σίγουρα. Όπως τυγχάνει πάντα, όλων των μεταναστών οι πολιτισμοί να είναι υποδεέστεροι.
Το θέμα μάλλον είναι αλλού. Οι πρώτοι που θα χτυπηθούν από τον ταξικό πόλεμο είναι οι μετανάστες. Και θα αντιδράσουν (ήδη το κάνουν). Η ιδεολογία του ότι είναι σκουπίδια, κατσαρίδες και τα τοιαύτα θα βοηθήσει στην καταστολή τους, στην απέλασή τους και στων άλλων τέτοιων ανθρωπιστικών πράξεων. Φυσικά με την συναίνεση της κοινωνίας. Όταν κινδυνεύει η δημόσια υγεία δεν μπορεί παρά να κινδυνεύει όλη η κοινωνία.
Μετά βέβαια την σειρά θα την πάρουν και οι ντόπιοι προλετάριοι και μικροαστοί... γιατί τα αφεντικά ξέρουν από πατρίδες μόνο όταν είναι να συσπειρώσουν την μάζα για το συμφέρον τους. Αλλά, από την άλλη, ξέρουν, και πολύ καλά μάλιστα, να στρέφουν την μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Είναι μανούλες σε αυτό, βέβαια με την βοήθεια των τηλεαστέρων ειδησεοπαρουσιαστών και αναλυτών.

...αν δεν υπάρξει αλληλεγγύη στους μετανάστες αμφιβάλω να υπάρξει και προς τα ντόπια σκουπίδια που θα δημιουργηθούν σε μερικά χρόνια. Καταλήγω: σώζοντας τον κώλο των άλλων "αθλίων" υπάρχει πιθανότητα να σώσουμε και τον δικό μας άθλιο κώλο.
Και πως σώζονται οι κώλοι των άλλων; Αυτό προτιμώ να το κουβεντιάσουμε στον δρόμο.

Κουκούλα, Τρόμος, Ασφάλεια...

Από την ημέρα των γεγονότων στο Κολωνάκι έχουν πάρει όλοι φωτιά: όλοι οι πληρωμένοι κονδυλοτρόμοι δημιουργούν κλίμα. Ταυτίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων με αυτά των αφεντικών. Ταυτίζουν τα συμφέροντα των αφεντικών με αυτά της "κοινωνίας". Ο τρόμος των αφεντικών γίνεται δια μαγείας τρόμος της "κοινωνίας". Ταυτίζουν την εξέγερση του Δεκέμβρη με τα γεγονότα του Κολωνακίου: γιατί το κάνουν; Γιατί φοβούνται και άλλους Δεκέμβριους. Η ποινικοποίηση της κουκούλας, της εξύβρισης και όλες αυτές οι κινήσεις για την αύξηση της καταστολής έχουν έναν στόχο. Την καταστολή της αναπόφευκτης κοινωνικής αναταραχής. Μην ξεχνάμε: η οικονομική κρίση είναι πρωτίστως πόλεμος. Ταξικός πόλεμος.
Τα αφεντικά έχουν ξεκινήσει ήδη να επιτίθενται. Εμείς θα μείνουμε θεατές;

"Αιματηρή ληστεία σε κατάστημα «Γερμανός» στο Βύρωνα"

(εδώ) η ιστορία με την "Αιματηρή ληστεία σε κατάστημα «Γερμανός» στο Βύρωνα".

κι εδώ ένα σχόλιο με το οποίο συμφωνώ:

Το γεγονός ότι οι μπάτσοι θέλουν να γίνουν ήρωες (χωρίς κανένα ουσιαστικό κέρδος) θέτει πρακτικά σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι από αυτούς που παρουσιάζονται ως κακοποιά στοιχεία, δηλαδή οι "ληστές" κλπ Το αν συμφωνεί κανείς ή αν δικαιολογεί τις ληστείες δεν είναι πια καθόλου ουσιαστικό μπροστά στο διαρκή γκανγκστερισμό των διάφορων ανυπόληπτων που επειδή η υπηρεσία τους τους προμηθεύει με ένα γκάνι. Μάλλον θεωρούν τους εαυτούς τους θεματοφύλακες της τάξης. Φυσικά στο κλούβιο κεφάλι ενός ανθρώπου που επέλεξε με αντάλλαγμα ένα ψωρομισθό να φυλάει τα συμφέροντα κάποιου αφεντικού του δε μπορεί να υπάρχει η σκέψη των κοινωνικών αιτιών της παραβατικότητας. Όμως πρέπει να μπεί ένας φραγμός για το κατά πόσο μπορούν τέτοιου είδους άνθρωποι να προκαλούν τέτειου είδους μακελειό, όπως αυτό στο Βύρωνα.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα μάστιγα? τον καουμπόυ μπάτσο...

Τα τελευταία χρόνια έχει καλλιεργηθεί μια ιδεολογία στους στρατόμπατσους: ότι το πιστόλι είναι η προέκταση του καθήκοντός τους. Αυτό επιτρέπει την ευκολία στην χρήση του. Και μπροστά σε μια γενική υποτίμηση, μείωση και έναν γενικό υποβιβασμό της έννοιας της ζωής, και δεδομένης της "μηδενικής ανοχής", στο δίλημμα ζωή ή καθήκον υπάρχει νικητής. Το καθήκον. Καθήκον που μπορεί να αφορά ακόμα και στην υπεράσπιση μερικών ψωροχιλιάρικων...

-------

Και θέλω να συμπληρώσω ότι όσο περνάει ο καιρός και βαθαίνει η οικονομική συμπίεση η ληστεία θα γίνεται διέξοδος για όλο και περισσότερο κόσμο... όσο δεν θα διατρανώνεται ένα κοινωνικό μαζικό κίνημα.

Καπιταλισμός

Ο Βολταίρος, πάντα καυστικός, έθεσε το καίριο ερώτημα: "Τι; Από τότε που συγκροτηθήκατε σε σώμα λαού δεν κατέχετε ακόμα το μυστικό να υποχρεώσετε όλους τους πλούσιους να αναγκάζουν όλους τους φτωχούς να δουλεύουν;".
Αναμφίβολα, εδώ έχουμε έναν πιθανό ορισμό του καπιταλισμού: το σύστημα που υποχρεώνει τους πλούσιους να αναγκάζουν πάντα τους φτωχούς να δουλεύουν όλο και περισσότερο.

Από το "Ιστορία του Καπιταλισμού", Michel Beaud.