Παράνομη Μετανάστευση;

Είναι εντυπωσιακό, το πώς κάποιοι (αριστεροί μάλλον), όταν καλούνται να απαντήσουν σε "εθνικά" ζητήματα, μεταμορφώνονται κατευθείαν σε απολογητές του συστήματος. Ένα παράδειγμα είναι η δημοσίευση αυτή (εδώ) και η μετέπειτα πορεία της κουβέντας με τα σχόλια (αν εξαιρεθεί ένας από τους σχολιαστές, ο ανώνυμος).
Φαίνεται ότι είναι πολύ βαθιά ριζωμένη η εθνική-εθνικιστική-πατριωτική ιδεολογία. Και είναι εδραιωμένη, στην Ελλάδα τουλάχιστον, με όρους πατριωτικούς από τότε που, και, το ΚΚΕ άρχισε να γίνεται πατριωτικό... (και πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν πάντα πατριωτικό, κάποτε ήταν γνήσιο προλεταριακό: δείτε τις ανακοινώσεις για την μικρασιατική ιμπεριαλιστική επιχείριση του Βενιζέλου, δείτε τις ανακοινώσεις για το Μακεδονικό).

Το θέμα βασικά είναι η "παράνομη μετανάστευση". Και τίθεται ως "εθνικό" ζήτημα γιατί έτσι το θέτουν τα αφεντικά: η μετανάστευση προσκρούει στο όριο της εθνοκρατικής επικράτειας και της εθνικής της σύνθεσης (έτσι θέλουν να το παρουσιάσουν). Η εθνικοποίηση, ιστορικά, έχει γίνει, μεταξύ των άλλων και, με όρους πλειοψηφίας "εθνοτικών ομάδων" ενάντια στις μειοψηφικές ομάδες. Όσοι ήταν περισσότεροι σε μια περιοχή (ή όσους έπειθαν ότι ανήκαν στην ίδια ομάδα) δικαιωματικά γινόντουσαν και ιδιοκτήτες της γης (βέβαια το ποιός από όλους αυτούς τους μεταξύ των ίδιων γινόταν το μεγάλο αφεντικό, είναι άλλη υπόθεση, είναι ταξική υπόθεση και ως γνωστόν η εθνική ιδεολογία δεν το εξετάζει).
Τώρα που ο καπιταλισμός (να μην ξεχνιόμαστε ότι πυλώνας του είναι ακόμα και τώρα τα εθνοκρατικά μορφώματα) παράγει ορδές μετανάστευσης, μέσω της ερημοποίησης (κοινωνικής και οικονομικής) της παγκόσμιας περιφέρειάς του, κινδυνεύει να χάσει ένα από τα ιδεολογικά του όπλα: την εθνική καθαρότητα. Αν αλλάξει η σύνθεση της εθνοκρατικής επικράτειας, αν οι μουσουλμάνοι γίνουν ξαφνικά περισσότεροι από τους έλληνες χρηστιανούς, τότε δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα εθνικού αυτοπροσδιορισμού; Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς.
Μέχρι ένα σημείο αυτό αντιμετωπίζεται με το να μην αναγνωρίζονται οι μετανάστες ως πολίτες του εθνοκράτους. Με το να παραμένουν στην αφάνεια, να γίνονται αόρατοι. Δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, δεν έχουν γενικά δικαίωμα, πέρα από αυτό που η αγορά τους δίνει, όσο είναι σε θέση να τους απορροφά και να τους ξεζουμίζει. Αυτή η μη-αναγνώριση των μεταναστών ως πολιτών και ο καθορισμός πολλών από αυτών ως παράνομων ή λαθρομεταναστών έχει ακόμα μια λειτουργία: υπό την απειλή της απέλασης οι καπιταλιστές τους πιέζουν για χαμηλότερους μισθούς και ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. Επιπλέον σε αυτό, η ιδεολογία της κατωτερότητας του μετανάστη έρχεται και δένει το γλυκό δίνοντας και ένα άλλοθι από την ηθική πλευρά του ζητήματος: κατώτεροι άνθρωποι αξίζουν κατώτερους μισθούς και κατώτερες απολαβές/συνθήκες-επιβίωσης. Αυτό βολεύει σίγουρα και τα δεξιά αλλά και τα αριστερά αφεντικά.
Ερχόμαστε τώρα στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Υπάρχει ύφεση, η πραγματική οικονομία αρχίζει και συρρικνώνεται, οι δουλειές μειώνονται, οι άνεργοι αυξάνονται. Οι πρώτοι που πλήττονται, βέβαια, είναι οι μετανάστες. Αυτοί ως παρακατιανοί, ως δανεικοί, προσωρινοί και αναλώσιμοι, πρώτοι γεύονται τον αποκλεισμό.
Αντιμετωπίζοντας την οικονομική κρίση ως μια ολομέτωπη επίθεση των αφεντικών ενάντια στα κοινωνικά κεκτημένα, στην εργατική τάξη και γενικά στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν μπορεί κανείς να δει το μεταναστευτικό πρόβλημα ως πρόβλημα συνόρων. Όταν κάποιος είναι αριστερός, δεν μπορεί παρά μόνο να δει την ταξική πλευρά του ζητήματος. Ότι δηλαδή οι μετανάστες είναι οι παγκόσμιοι προλετάριοι που κινούνται για να βρουν τις συνθήκες εκείνες που θα τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή. Αλλά οι αριστεροί και δεξιοί πατριώτες τους σηκώνουν τα τείχη: STOP, τους λένε, δεν έχεις δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, δεν έχεις δικαίωμα να απαιτείς, δεν έχεις δικαίωμα σε τίποτα. Εδώ που ήρθες, κουμάντο κάνουμε εμείς ως γνήσιοι ντόπιοι και νόμιμοι πολίτες. Εσύ, μετανάστη, θα παίξεις με τους όρους μας. Αρχικά θα είσαι χαμηλόμισθος και θα κάνεις τις βρωμοδουλειές. Στην συνέχεια, θα αφομοιωθείς: θα μάθεις ελληνικά, θα μάθεις ιστορία (ελληνική για τους γαμάτους αρχαίους έλληνες)και θα μάθεις να κάνεις και κανένα σταυρό... αν θες να σε κρατήσουμε θα πρέπει να γίνεις άνθρωπος δηλαδή.

Η Cynical γράφει κάπου: δεν κινδυνεύουμε από τους αλβανούς, αυτοί είναι λίγοι.
Πόσο βραχύμνημη είναι; Οι πρώτοι μαζικοί μετανάστες στην μεταπολεμική Ελλάδα ήταν (πέρα από τους εσωτερικούς μετανάστες) οι Αλβανοί. Τότε, όποιος θυμάται, οι Αλβανοί αποτελούσαν υπανθρώπους και δημόσιο κίνδυνο. Οι Αλβανοί για όσους θυμούνται, έχτισαν την Ελλάδα με μισθούς πείνας. Μετά, σειρά πήραν οι διάφοροι άλλοι μετανάστες...
...αλλά κρίμα, τώρα είναι κακές οι εποχές. Η αγορά δεν τους χρειάζεται. Και αφού δεν τους χρειάζεται πρέπει να σκεφτούμε τί θα τους κάνουμε: οι λύσεις;
1). τους απελαύνουμε, 2). τους κρατάμε, 3). άλλους τους απελαύνουμε, άλλους τους κρατάμε και 4). προωθούμε την οικονομική ανάπτυξη των χωρών τους ώστε να παραμείνουν και να εργαστούν στις εστίες τους.
Η κανονικότητα του συστήματος καλά κρατεί. Όταν πρέπει να απαντηθούν πρακτικά ζητήματα η ιδεολογία πιάνει δουλειά...
Ο βασικότερος όμως φόβος που προκαλούν οι μετανάστες είναι ότι στην εντεινόμενη εξαθλίωσή τους θα αντιδράσουν. Βίαια, προλεταριακά. Και ποιος είδε τους κολασμένους και δεν φοβήθηκε;


Η συνέπεια στις βασικές αρχές (για ισότητα και ελευθερία) δεν μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια σε όλα αυτά. Όποιος αντιμετωπίζει τους μετανάστες, ως λαθρομετανάστες ή παράνομους ή και ακόμα ως μετανάστες και όχι ως άτομα με αναφαίρετο δικαίωμα στην μετακίνησή τους και στην πρόσβαση στα μέσα αναπαραγωγής τους, πρέπει να αναθεωρήσει τις αρχές του. Πρέπει να στοχαστεί σε ποιά τάξη ανήκει και ποιά τάξη θέλει να υπερασπιστεί.