Σε αντίθεση με το προηγούμενο ποστ, εδώ θα αναφερθώ στο χτεσινό debate.
Ακούω συνέχεια ότι χτες δεν ειπώθηκε τίποτα καινούριο, δεν εκτέθηκε κάποιο πρόγραμμα, ή κάποιο όραμα... γενικά ότι ο καθένας έκανε έναν ολιγόλεπτο μονόλογο και σηκώθηκε μετά και έφυγε.
Όλοι εκεί μέσα, μηδενός εξαιρουμένου, ως εκφραστές του αστικού κράτους, φυσικό είναι να περιορίζονται στα πολύ βασικά τους ιδεολογικά "προϊόντα". Με αυτά θα προσπαθήσουν να πείσουν το "εκλογικό σώμα" να εκλέξει έναν από τους υποψήφιους, για να νομιμοποιηθούν οι μετέπειτα πολιτικές επιλογές, που δεν είναι άλλες από το να δώσουν τόπο και χώρο στο να υλοποιηθεί το πρόγραμμα του κεφαλαίου.
Προσπαθούν να πείσουν γιατί έτσι λειτουργεί θεσμικά το κράτος, το οποίο είναι ιστορικά δημιουργημένο από τον ταξικό ανταγωνισμό και που οι κοινωνικοί αγώνες το πίεζαν να λειτουργεί όλο και πιο "δημοκρατικά"... μέχρι κάποια περίοδο. Τον τελευταίο καιρό, αναφέρομαι στην Ελλάδα, η τόση δημοσιοποίηση όλων των σκανδάλων εκεί θέλει να στοχεύσει: στο να γίνει κατανοητό, ότι όλο αυτό περί κράτους και δημοκρατίας είναι ένα θέατρο που το παίζουν, αναγκαστικά, γιατί είναι περιορισμένοι από θεσμικής άποψης... αλλά οι θεσμοί δεν είναι κάτι το παγιωμένο: ανά πάσα στιγμή ψηφίζονται νόμοι που μπορεί να προωθούν την ανελευθερία, την αυθαιρεσία, την ωμή κυριαρχία ή ίσως την ισότητα, πνευματική ή και υλική: είναι θέμα κοινωνικών συσχετισμών στο προς τα που θα γύρει η πλάστιγγα.
Η επίθεση των κυρίαρχων στο να γύρει η πλάστιγγα προς το μέρος τους έχει ξεκινήσει αρκετό καιρό τώρα και ένα-ένα τα προπύργια των κοινωνικών κεκτημένων πέφτουν. Αλλά είναι μια σχετικά αργή διαδικασία και γίνεται σιγά-σιγά γιατί οι ξαφνικές θεσμικές αλλαγές παραπέμπουν σε πραξικοπήματα και χούντες: αλλά αυτό θα οδηγούσε, μάλλον, σε άγρια αντεπίθεση και κοινωνικό ξεσηκωμό από τα κοινωνικά κινήματα. Οπότε λάου-λάου... και κάποια στιγμή...
Έτσι και στο debate: θα ειπωθούν όσα είναι να ειπωθούν για να κρατιούνται τα πράματα μέσα σε ένα πλαίσιο νομιμοφάνειας... και φυσικά για να δημιουργείται μια εσκεμμένη απόσταση από την πραγματικότητα.
Ακούω συνέχεια ότι χτες δεν ειπώθηκε τίποτα καινούριο, δεν εκτέθηκε κάποιο πρόγραμμα, ή κάποιο όραμα... γενικά ότι ο καθένας έκανε έναν ολιγόλεπτο μονόλογο και σηκώθηκε μετά και έφυγε.
Όλοι εκεί μέσα, μηδενός εξαιρουμένου, ως εκφραστές του αστικού κράτους, φυσικό είναι να περιορίζονται στα πολύ βασικά τους ιδεολογικά "προϊόντα". Με αυτά θα προσπαθήσουν να πείσουν το "εκλογικό σώμα" να εκλέξει έναν από τους υποψήφιους, για να νομιμοποιηθούν οι μετέπειτα πολιτικές επιλογές, που δεν είναι άλλες από το να δώσουν τόπο και χώρο στο να υλοποιηθεί το πρόγραμμα του κεφαλαίου.
Προσπαθούν να πείσουν γιατί έτσι λειτουργεί θεσμικά το κράτος, το οποίο είναι ιστορικά δημιουργημένο από τον ταξικό ανταγωνισμό και που οι κοινωνικοί αγώνες το πίεζαν να λειτουργεί όλο και πιο "δημοκρατικά"... μέχρι κάποια περίοδο. Τον τελευταίο καιρό, αναφέρομαι στην Ελλάδα, η τόση δημοσιοποίηση όλων των σκανδάλων εκεί θέλει να στοχεύσει: στο να γίνει κατανοητό, ότι όλο αυτό περί κράτους και δημοκρατίας είναι ένα θέατρο που το παίζουν, αναγκαστικά, γιατί είναι περιορισμένοι από θεσμικής άποψης... αλλά οι θεσμοί δεν είναι κάτι το παγιωμένο: ανά πάσα στιγμή ψηφίζονται νόμοι που μπορεί να προωθούν την ανελευθερία, την αυθαιρεσία, την ωμή κυριαρχία ή ίσως την ισότητα, πνευματική ή και υλική: είναι θέμα κοινωνικών συσχετισμών στο προς τα που θα γύρει η πλάστιγγα.
Η επίθεση των κυρίαρχων στο να γύρει η πλάστιγγα προς το μέρος τους έχει ξεκινήσει αρκετό καιρό τώρα και ένα-ένα τα προπύργια των κοινωνικών κεκτημένων πέφτουν. Αλλά είναι μια σχετικά αργή διαδικασία και γίνεται σιγά-σιγά γιατί οι ξαφνικές θεσμικές αλλαγές παραπέμπουν σε πραξικοπήματα και χούντες: αλλά αυτό θα οδηγούσε, μάλλον, σε άγρια αντεπίθεση και κοινωνικό ξεσηκωμό από τα κοινωνικά κινήματα. Οπότε λάου-λάου... και κάποια στιγμή...
Έτσι και στο debate: θα ειπωθούν όσα είναι να ειπωθούν για να κρατιούνται τα πράματα μέσα σε ένα πλαίσιο νομιμοφάνειας... και φυσικά για να δημιουργείται μια εσκεμμένη απόσταση από την πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου