Καταραμένη φτώχεια

Διαβάστε αυτό το άρθρο: (εδώ) ή (εδώ).

Τα ενδιαφέροντα σημεία που διέκρινα είναι (οι τονισμοί δικοί μου):

Η φτώχεια φέρνει άγχος, αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα δύο περιοχές του εγκεφάλου και μειώνει έτσι την ικανότητα της μνήμης των παιδιών, πράγμα που δυσκολεύει τη μάθησή τους, με συνέπεια, όταν μεγαλώσουν, να υστερούν από πλευράς γνώσεων και η φτώχειά τους να αναπαράγεται. Αυτός, με δύο λόγια, είναι ο φαύλος κύκλος, που συμβάλλει, μαζί με άλλους παράγοντες ασφαλώς, στο να διαιωνίζεται η κοινωνική ανισότητα, σύμφωνα με νέα έρευνα νευροεπιστημόνων.

Η επιστήμη αποφάνθηκε: η κοινωνική ανισότητα διαιωνίζει την κοινωνική ανισότητα. Και ο παράγοντας της κοινωνικής ανισότητας είναι η γνώση. Δηλαδή μας λέει ότι η αγορά εργασίας, εκεί όπου εξαγοράζει κανείς την μη-φτώχεια του, έχει ως κριτήριο την γνώση. Αλλά ποια γνώση μπορεί να χρειάζεται κάποιος για να κουβαλά, για παράδειγμα, χαρτόνια; ή για να κάνει διανομές με το παπάκι; Ααα, μάλλον εκεί θέλει να μας πάει το άρθρο: στην παλιά καλή διασπαστική λογική της διαστρωμάτωσης της εργασίας. Άλλο πνευματικός εργάτης και άλλο χειρώνακτας. Άλλο το στέλεχος με την γραβάτα που μπορεί να πάρει και καλό μηνιάτικο, άρα να βγει από την φτώχεια και άλλο η σκληρή και κακοπληρωμένη δουλειά του αδικημένου (λόγω κοινωνικής ανισότητας) φτωχού μεροκαματιάρη.

Όσα παιδιά έχουν περάσει όλη τη ζωή τους στη φτώχεια, μπορούν κατά μέσο όρο να κρατήσουν 8,5 αντικείμενα στη μνήμη τους οποιαδήποτε στιγμή, έναντι 9,4 αντικειμένων ενός παιδιού μεσαίας τάξης, ενώ όσα παιδιά είχαν μικτές οικονομικές και κοινωνικές εμπειρίες, βρίσκονται κάπου στη μέση.

Να πω την αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω την ποσοτικοποιημένη αυτή διαφορά: 8,5 έναντι 9,4. Δεν μπορώ να αντιληφθώ κάποιο μέγεθος που να μου δίνει την εικόνα του βαθμού υστέρησης των φτωχών από τους άλλους. Ίσως βέβαια υπό την λογική του ακραίου ανταγωνισμού ακόμα και τα γραμμάρια διαφοράς να είναι σημαντικά για την απόρριψη και τον αποκλεισμό κάποιων ανθρώπων.

Οι επιπτώσεις αυτές στον εγκέφαλο σημαίνουν ότι τα φτωχά παιδιά μαθαίνουν δυσκολότερα, συνεπώς δεν είναι παράξενο που συχνά τα πάνε χειρότερα στο σχολείο και, όχι σπάνια, αδυνατούν, όταν μεγαλώσουν, να σπάσουν πια τις αλυσίδες της φτώχειας.

Ακόμα ένα επιστημονικό μάθημα: οι αλυσίδες της φτώχειας σπάνε μόνο με την κατοχή γνώσεων που θα πουλιούνται στην αγορά. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Η κοινωνική ανισότητα είναι δεδομένη. Έρχεται από μακριά, είναι φυσικός νόμος ή αξίωμα και άρα δεν την αγγίζουμε, δεν μας αφορά αυτή καθεαυτή.

Με επιστημονική πλέον βούλα η φτώχεια είναι βούρκος. Και ξέρετε τι γίνετε αν κάποιος βρίσκεται μέσα στον βούρκο: δεν μπορεί να βγει από αυτόν.
Επίσης με επιστημονική βούλα πλέον η κοινωνική ανισότητα είναι φυσικό επακόλουθο της ίδιας της κοινωνικής ανισότητας!!! Μας φωτίσατε...