Φτώχια macht frei, (μπορεί και όχι).

Το Spiegel αυτής της εβδομάδας έχει κεντρικό άρθρο με τίτλο: "Η μεγάλη φροντίδα για τους αγαπημένους μικρούς". Και υπότιτλος: "Έκκληση για μεγαλύτερη ελευθερία κατά την ανατροφή".
Γενικά το άρθρο είναι εκτενές και πολύ, μα πολύ, κοινότοπο. Αναλύει και αναδεικνύει όλες εκείνες τις καταστάσεις που κάνουν τον άνθρωπο πραγματικά "μικρό".
Δεν ξέρω αν το είχε σκοπό, αλλά περιγράφει, όχι όλα αυτά που υπάρχουν γύρω από τα παιδιά σαν αναγκαία πράγματα για τα παιδιά, αλλά τα ίδια τα παιδιά σαν αναγκαία συνθήκη για να υπάρχουν τα πράγματα. Άρρητα, μας περιγράφει την λογική πίσω από το ζήτημα παιδί: ότι παιδί είναι αυτό που δημιουργούν τα ίδια τα προϊόντα. Τα προϊόντα κάνουν το παιδί, το ορίζουν, το επινοούν, όχι το παιδί τα προϊόντα.

Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μετά από όλη αυτή την υστερία των γονέων πάνω τους, αρχίζουν να είναι εξαρτημένα, να φοβούνται τη ζωή, να γίνονται παθητικά ή να φλιπάρουν τελείως.

Η εικόνα που επιλέχτηκε να συνοδεύσει το άρθρο είναι εύστοχη: συμπυκνώνει τις κυριότερες ιδεολογίες γύρω από το ζήτημα παιδί. Η ελληνική version αυτών; Όλα για τα παιδιά. Έτσι δεν λένε;


Ως αντίστιξη στα προβλήματα που δημιουργεί η ανατροφή στα "πλούσια" περιβάλλοντα, η γερμανίδα αρθρογράφος έρχεται με μια κοινοτοπία επίσης: Τα παιδιά στην Νότιο Αφρική, στην φτώχεια δηλαδή, είναι πιο χαρούμενα και κυρίως πιο υπεύθυνα. Υπάρχει και η παρακάτω φωτογραφία να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα (στην εποχή της κυριαρχίας του θεάματος, το ίδιο το θέαμα είναι η απόδειξη του εαυτού του).

Όχι ότι δεν ισχύει ότι τα φτωχά παιδιά είναι πιο υπεύθυνα (σκληραγωγημένα θα έλεγα) . Ισχύει και παραϊσχύει.

Το ζητούμενο όμως του άρθρου, δεν εντοπίζεται στην αντίστιξη των δύο καταστάσεων, αλλά στην σύνθεσή τους.

Αυτό που θα ήθελε να πει αλλά δεν λέει είναι: μικροαστούληδες, τώρα που ο καπιταλισμός της κατανάλωσης παραπαίει και που πιθανό να αλλάξει κατεύθυνση (ο καπιταλισμός μόνο, μόνος του, χωρίς την κατανάλωση) και που όλα αυτά που ήταν και αποτελούσαν την ζωή σας σταματήσουν να (σας;) παρέχονται τότε, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ. Η ύπαρξή σας και η ύπαρξη των παιδιών σας θα κλονιστούν συθέμελα, γιατί θα χάσουν τα θεμέλιά τους: την κατανάλωση.
Οπότε, στην φάση αυτή της προλεταριοποίησης, θα τα έχετε χάσει όλα. Και φτωχοί και μαλάκες.
Λυπούμαστε, αλλά την πατήσατε.