Από τα στραγάλια στο μέλι.

ΔΝΤ: Οι κυβερνήσεις έδωσαν 10 τρισ. δολ. στις τράπεζες (εδώ το άρθρο).

Έδωσαν 10 τρις, κατά την διάρκεια της κρίσης για να την αντιμετωπίσουν.

Πόσα είναι όμως τα 10 τρις; Είναι πολλά; Είναι πολλά, όταν το Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν είναι λίγο παραπάνω από 60 τρις;
Είναι μεγάλη αυτή η μεταφορά πλούτου προς τις τράπεζες; Είναι μεγάλη η μεταφορά του 1/6 του πλούτου μέσα σε λίγους μόνο μήνες;

Από προλεταριακή σκοπιά, αυτό είναι μια πράξη ταξικού πολέμου, γιατί το κλάσμα του πλούτου αντιστοιχεί στο κλάσμα του εργάσιμου χρόνου. Η μεταφορά πλούτου σημαίνει: ο προλετάριος θα δουλέψει για φέτος κάμποσες εβδομάδες (μάλλον,μήνες) παραπάνω, ουσιαστικά απλήρωτος (για να μπορέσει το σύστημα να παρουσιάσει κέρδη, ή έστω μικρές ζημίες).
Επειδή το σύστημα τρέφεται από την εργασία, την εκμετάλλευση δηλαδή της εργασίας, τα 10 τρις αντικατοπτρίζουν αυτή τη βαθιά κλοπή εργάσιμου (στον καπιταλισμό αυτό δεν είναι κλοπή, είναι business).
Και όλα αυτά δείχνουν την ιδέα του καπιταλισμού: οι προλετάριοι είναι αντικείμενα, τα οποία πρέπει να δουλεύουν και από αυτό που παράγουν να παίρνουν όσο το δυνατόν λιγότερα. Ει δυνατόν και καθόλου.

Και θυμάστε στην αρχή της κρίσης; Λέγανε ότι θα χρειαστούν 50-100 δις για την διάσωση των τραπεζών και του συστήματος. Τότε το ποσό αυτό λέγανε ότι είναι μικρό, ελάχιστο. Στραγάλια!!! Είπανε. Μια χούφτα στραγάλια...

Αλλά, από τη χούφτα με στραγάλια περάσαμε στα φορτία με το μέλι...