To ΣΚΑΪ η Καθημερινή και το WWF διοργανώνουν μια κίνηση, προφανώς συμβολική, στις 28 του Μάρτη, όπου καλούνται όλοι να κλείσουν τα φώτα για 1 ολόκληρη ώρα, σαν ένδειξη ευαισθησίας απέναντι στα περιβαλλοντικά προβλήματα. Όπως μας λένε (εδώ) η κίνηση έχει ως στόχο να στείλει μήνυμα προς τους ηγέτες αυτού του κόσμου. Υποθέτω ότι το μήνυμα θα λέει:
----------
Πέρα από την πλάκα. Ο καπιταλισμός, όπως τον ξέρουμε, είναι ένας ακράτητος μηχανισμός παραγωγής μόλυνσης και ανισότητας. Τα περιβαλλοντικά του όρια, όντως, αποτελούν κάποιο πονοκέφαλο για τα αφεντικά αλλά αυτά ανησυχούν κυρίως για τον μη-ανανεούμενο χαρακτήρα των πόρων. Για την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τον κίνδυνο της υπερθέρμανσης του πλανήτη ελάχιστα έχουν κάνει. Ο ανταγωνισμός στον οποίο βρίσκονται μεταξύ τους δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες ενσωμάτωσης περιβαλλοντικών κοστών... Η ενσωμάτωση αυτών των κοστών θα γίνει μόνο με έναν τρόπο: συντονισμένα. Και θα γίνει όταν θα είναι πλέον αντικειμενική η ανάγκη τους. Η ενεργειακή κρίση που έχει προκύψει έχει δύο συνιστώσες: από την μία τα ορυκτά καύσιμα που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και από την άλλη την ταξική πάλη του πετρελαιακού-προλεταριάτου. Η πίεση που ασκείτε από την πάλη είναι σε τέτοιον βαθμό που η αποφυγή της θα γίνει μόνο αν η παραγωγή της ενέργειας μετασχηματιστεί και αναδιαρθρωθεί. Σε τί; Μα φυσικά σε πράσινη ενέργεια. Αλλά και όχι μόνο. Σε τί άλλο; Σε, λίγο (έως πάρα πολύ), πυρηνική. Η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο. Αλλά μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης το σχέδιο αναβάλετε για αργότερα. Και αναβάλετε γιατί η ενέργεια σαν καπιταλιστικό προϊόν που είναι ακολουθεί τα σχέδια των αφεντικών: δηλαδή την κερδοφορία. Αφού η κατανάλωση οπισθοχωρεί και η γενικότερη καταναλωτική δύναμη μειώνεται γιατί να επενδύσει κανείς σε κάτι που δεν θα έχει κέρδη; Επίσης αναβάλετε γιατί η οικονομική κρίση είναι, πρωτίστως, η κήρυξη πολέμου όλων εναντίων όλων, οπότε ο καθένας πολεμάει με ό,τι δοκιμασμένα όπλα έχει.
Οι φωνές που υποστηρίζουν την πράσινη ανάπτυξη (ανάπτυξη είναι μήπως η καπιταλιστική ανάπτυξη;) προφανώς υποτιμούν, αγνοούν ή αποκρύπτουν το δεύτερο προϊόν της παραγωγής του καπιταλισμού: την ανισότητα. Κοινωνική ανισότητα. Οι φωνές που ακολουθούν τα τσιτάτα των αφεντικών το μόνο που κάνουν είναι να δηλώνουν υποταγή. Τα οικολογικά κοινωνικά κινήματα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο κινήματα ενάντια στον καπιταλισμό. Είτε μαύρος είναι αυτός είτε πράσινος.
Βέβαια για να μην ξεχνιόμαστε. Ο σύγχρονος καπιταλισμός βασίζεται στην κατανάλωση και στον ατομικισμό. Ας αναλογισθεί ο καθένας τις ευθύνες του.
Αγαπητοί κύριοι ηγέτες αυτού του κόσμου, σάς παρακαλούμε να μιλήσετε στα αφεντικά αυτού του κόσμου να εκμεταλλευτούν πιο οικολογικά την γη μας.Ο συμβολισμός αυτής της κίνησης, που είναι και η κυριολεξία της, έγκειται στο εξής: εμείς σαν καλοί υποτελείς δεν θα σας σταθούμε εμπόδιο στα σχέδιά σας. Προς θεού. Απλώς ζητάμε να μας ακούσετε γιατί μας έχουν πείσει ότι πρέπει να ανησυχούμε για το μέλλον. Η βάρκα μάς είπαν μπάζει νερά και βουλιάζουμε. Χαμπάρι δεν πήραμε, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Εμείς θα κάνουμε αυτό που θα μας λένε: σβήστε σήμερα 1 ώρα τα φώτα, κλείστε αύριο 2 λεπτά το ψυγείο και τα άλλα παρόμοια.
Με αγάπη οι υποτελείς σας.
----------
Πέρα από την πλάκα. Ο καπιταλισμός, όπως τον ξέρουμε, είναι ένας ακράτητος μηχανισμός παραγωγής μόλυνσης και ανισότητας. Τα περιβαλλοντικά του όρια, όντως, αποτελούν κάποιο πονοκέφαλο για τα αφεντικά αλλά αυτά ανησυχούν κυρίως για τον μη-ανανεούμενο χαρακτήρα των πόρων. Για την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τον κίνδυνο της υπερθέρμανσης του πλανήτη ελάχιστα έχουν κάνει. Ο ανταγωνισμός στον οποίο βρίσκονται μεταξύ τους δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες ενσωμάτωσης περιβαλλοντικών κοστών... Η ενσωμάτωση αυτών των κοστών θα γίνει μόνο με έναν τρόπο: συντονισμένα. Και θα γίνει όταν θα είναι πλέον αντικειμενική η ανάγκη τους. Η ενεργειακή κρίση που έχει προκύψει έχει δύο συνιστώσες: από την μία τα ορυκτά καύσιμα που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και από την άλλη την ταξική πάλη του πετρελαιακού-προλεταριάτου. Η πίεση που ασκείτε από την πάλη είναι σε τέτοιον βαθμό που η αποφυγή της θα γίνει μόνο αν η παραγωγή της ενέργειας μετασχηματιστεί και αναδιαρθρωθεί. Σε τί; Μα φυσικά σε πράσινη ενέργεια. Αλλά και όχι μόνο. Σε τί άλλο; Σε, λίγο (έως πάρα πολύ), πυρηνική. Η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο. Αλλά μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης το σχέδιο αναβάλετε για αργότερα. Και αναβάλετε γιατί η ενέργεια σαν καπιταλιστικό προϊόν που είναι ακολουθεί τα σχέδια των αφεντικών: δηλαδή την κερδοφορία. Αφού η κατανάλωση οπισθοχωρεί και η γενικότερη καταναλωτική δύναμη μειώνεται γιατί να επενδύσει κανείς σε κάτι που δεν θα έχει κέρδη; Επίσης αναβάλετε γιατί η οικονομική κρίση είναι, πρωτίστως, η κήρυξη πολέμου όλων εναντίων όλων, οπότε ο καθένας πολεμάει με ό,τι δοκιμασμένα όπλα έχει.
Οι φωνές που υποστηρίζουν την πράσινη ανάπτυξη (ανάπτυξη είναι μήπως η καπιταλιστική ανάπτυξη;) προφανώς υποτιμούν, αγνοούν ή αποκρύπτουν το δεύτερο προϊόν της παραγωγής του καπιταλισμού: την ανισότητα. Κοινωνική ανισότητα. Οι φωνές που ακολουθούν τα τσιτάτα των αφεντικών το μόνο που κάνουν είναι να δηλώνουν υποταγή. Τα οικολογικά κοινωνικά κινήματα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο κινήματα ενάντια στον καπιταλισμό. Είτε μαύρος είναι αυτός είτε πράσινος.
Βέβαια για να μην ξεχνιόμαστε. Ο σύγχρονος καπιταλισμός βασίζεται στην κατανάλωση και στον ατομικισμό. Ας αναλογισθεί ο καθένας τις ευθύνες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου