Πού μπαίνει το όριο στην κωμικοτραγική «πολιτιστική επανάσταση» των απολίτιστων;

Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Πέτρος Μάρκαρης (Εδώ )

Οι τρεις διακεκριμένοι συγγραφείς εισάγουν την αγανάκτησή τους ως εξής:

Κρατικοί λειτουργοί και αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί μοιάζουν ανίκανοι να αντιδράσουν στην έμπρακτη αμφισβήτηση βασικών θεσμών και κανόνων της δημοκρατίας, από ομάδες ανθρώπων οι οποίοι, με αφετηρία ένα τραγικό γεγονός, επιτίθενται με τυφλή βία στα δικαιώματα των πολιτών και στις αρχές της κοινής μας ζωής.

Η αγανάκτηση αυτή αναφέρεται στην πολυξακουσμένη πλέον "τυφλή βία" η οποία ασκήθηκε με αποτέλεσμα την...

...διακοπή της πρεμιέρας της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου...και την ματαίωση πολλών θεατρικών παραστάσεων...

Οι τρεις πολιτισμένοι συγγραφείς, στρέφονται ενάντια σε κάθε ομάδα (εξεγερμένη ομάδα) που:

...μαγαρίζει ανενόχλητη την Ακρόπολη ή διακόπτει μια θεατρική παράσταση βρίζοντας το κοινό και γράφοντας με σπρέι στο καινούργιο, καθαρό φουαγιέ του Εθνικού το ναζιστικής υφής σύνθημα «σκατά στους κουλτουριάρηδες» (!)

Αποτελεί τουλάχιστον υποκρισία αυτή η αντίδραση. Υποκρισία γιατί, ενώ η "έμπρακτη αμφισβήτηση βασικών θεσμών και κανόνων της δημοκρατίας" επιτελείτε ήδη από τους ίδιους τους "θεσμικούς λειτουργούς", ενώ η "επίθεση με τυφλή βία" είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι γίνεται με νόμιμο προσωπείο από την εκάστοτε εξουσία και ενώ αυτή που "μαγαρίζει ανενόχλητη την Ακρόπολη" είναι η ίδια δημοκρατικοφανής εξουσία. Είναι υποκρισία να θίγονται με το "σκατά στους κουλτουριάρηδες" ενώ δεν αντιδρούν καθόλου σε όλα τα ασύστολα ψεύδη (ψεύδη που ξεπερνάν τα όρια της ύβρεως) που έχουν εκστομιστεί από εξουσιαστικά χείλη.
Τέτοιες "δημοκρατικές ευαισθησίες" κάποιων, ενώ τριγύρω τους γίνονται αυτά τα διάφορα, σε δύο συμπεράσματα οδηγούν: είτε, αυτοί, ζουν σε έναν γυάλινο κόσμο εξαπατημένοι από την "ενημέρωση", είτε είναι εγκάθετοι και λειτουργούν ως θεματοφύλακες ενός διεφθαρμένου συστήματος.
Ένας δημοκράτης δεν θα θιγόταν από κάποιο σύνθημα, μα θα στοχαζόταν πάνω σε αυτό.
Ένας δημοκράτης δεν θα έστρεφε τα πυρά του ενάντια σε αποκλεισμένες ομάδες, αλλά ενάντια σε όσους έχουν το πάνω χέρι.
Ένας δημοκράτης δεν θα φύλαγε την εξουσία, αλλά θα απαιτούσε να συμμετέχουν όσοι γίνεται περισσότεροι σε αυτήν.
Αλλά μάλλον μας τελειώσαν οι δημοκράτες.


Κάτω η δημοκρατία, ζήτω η δημοκρατία...