...

Οι υποστηρικτές της ΟΝΕ τη θεωρούν(την ΟΝΕ) ένα μηχανισμό που θα προσαρμόσει την κατανάλωση της εργατικής τάξης στην αύξηση της παραγωγικότητας. Τα κριτήρια σύγκλισης και το Σύμφωνο Σταθερότητας υποτάσσουν τις χώρες με σχετικά υψηλό κόστος εργασίας σε αυτές με χαμηλό. Εξαιτίας της δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει η ΟΝΕ και του γεγονότος ότι η υποτίμηση του νομίσματος καθίσταται ανέφικτη, «η ελαστικότητα της σχέσης μισθών – τιμών παραμένει το κύριο εργαλείο προσαρμογής ως υποκατάστατο της ονομαστικής συναλλαγματικής ισοτιμίας». (εδώ όλο το κείμενο).

Με άλλα λόγια η ΟΝΕ έχει ενσωματώσει στον μηχανισμό της τα ταξικά όπλα υπέρ του κεφαλαίου: η προσαρμογή και η εξισορρόπηση των ισοτιμιών περνάει μόνο από την υποτίμηση των μισθών και άρα της αξίας των εργατών και σε τελική ανάλυση με την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργασίας (αφού η μείωση μισθών στην ουσία σημαίνει αύξηση της εκμετάλλευσης).

Είναι ώρα να τεθεί στα σοβαρά το ζήτημα της εργασίας σαν ο μόνος παραγωγός πλούτου, των μισθών με βάση την παραγωγικότητα και να προσδιοριστεί ξανά η αναγκαία κοινωνικά εργασία.
Η απάντησή μας στην εξαθλίωση που μας ετοιμάζουν θα πρέπει να γίνει με όρους επίθεσης: εργάσιμη ημέρα 4 ωρών με πλήρεις αποδοχές για μια αξιοπρεπή ζωή για όλους.